“Jevgenij is overigens wel een voorbeeldige gastheer hoor. Hij is altijd ergens in de club te vinden. Hij praat met de mensen, schud ze de hand, laat iedereen weten dat ze welkom zijn. De vloer bewerken noemt hij dat.” De man gooit zijn laatste slok bier in zijn keel en maakt zich klaar weer verder te lopen. ”Maar zoals ik al zei, pas op voor hem. Hij is meedogenloos en heeft connecties. Verlies je vrouw nooit uit het oog bij hem, hij heeft ook een hele duistere kant wat vrouwen betreft, zo is mij vertelt.” De man komt los van de railing en slentert langzaam bij ons weg. Hij kijkt nog een keer om en is zichtbaar tevreden met het behaalde resultaat.
Na een avondje clubhoppen in de hoofdstad zijn Dominique en ik in deze nachtclub terecht gekomen. In de vorige club kwam er iemand naar ons toe. Hij wist nog een echte club wat een mooie afsluiting van een avond zou kunnen hebben, of we interesse hadden met hem mee te gaan. “Leuk” hadden we beiden geroepen en met hem in een taxi gestapt. Hij bleek de portier te kennen en leidde ons naar de vip ingang. Eenmaal binnen verloren we de man direct uit het oog. We krijgen een tafeltje toegewezen van de ober. Het bordje gereserveerd wordt geroutineerd door de ober van tafel gegrist. Er wordt direct champagne geserveerd. De eerste paar honderd euro’s staan op de rekening. Het is een ouderwetse club zoals je die in films ziet uit de jaren 20. Er is live muziek van een swing jazz orkestje. Op een kleine dansvloer kan er worden gedanst. Black tie was gelukkig ook onze dresscode van deze vanavond dus we passen er mooi tussen.
Nadat we even de tijd hebben gehad om te acclimatiseren komt er een man, schijnbaar dronken, bij ons aan tafel zitten. “Zo dus jullie komen de club van Jevgenij eens bezoeken. Jullie zijn nieuw hier he” Vervolgens doet hij zijn verhaal. “Maar zoals ik al zei, pas op voor hem. Hij is meedogenloos en heeft connecties. Verlies je vrouw nooit uit het oog bij hem, hij heeft ook een hele duistere kant wat vrouwen betreft, zo is mij vertelt.” Wanneer de man bij ons wegloopt en nog een laatste zelfgenoegzame blik onze kant op stuurt verdwijnt ook hij bij ons uit beeld. We kijken elkaar lachend aan. De waarschuwing beklijft niet en wordt door ons ingeschat als dronkenman praat. Het duurt echter niet lang eer wij een groepje mannen de club zien binnenkomen met een man die grote gelijkenissen vertoont met de beschrijvingen van de vreemde man. Hij gaat tafeltje voor tafeltje af en begroet iedereen die aanwezig is. We zien hem alle dingen doen die ons zojuist waren beschreven. Handen schudden, de korte gesprekjes. Klopjes op de rug. Zijn hele deck charmant kaarten wordt zorgvuldig door hem getrokken. We kijken elkaar aan en bevestigen ons vermoeden aan elkaar “Jevgenij?”
We konden het mooi op afstand aanschouwen maar nu hij langzaam dichter bij ons tafeltje komt begint mijn hart onbedoeld sneller te kloppen. Ik merk dat ik nerveus word en overmatig jouw reactie op hem peil. Ik zie dat je stiekem een knoopje los maakt van je topje. Je hebt net nonchalant je haren nog even goed gedaan en zit recht op aan het tafeltje. Jevgenij is een intimiderende man. Ik zie bij jou ook een spanning ontstaan maar van een heel ander kaliber. Wanneer hij en zijn entourage bij ons aan de tafel staan komt Jevgenij tussen ons in staan en slaat zijn harde handen op onze schouders en trekt ons ongemakkelijk naar zich toe.
Het is een echte strijder. Het litteken in zijn gezicht als bewijs ervan. Een dispuut van lang geleden zo wij later horen. “Ik weet precies wat jullie zoeken! Ik nodig jullie uit om straks mee te gaan naar mijn afterparty, Ok? Ik heb precies wat jullie zoeken!” Hij knijpt nog eens hard in mijn schouder en is met zijn entourage alweer op weg naar het volgende tafeltje. Ik roep hem nog na “He, Jeff Geeni waar is die party dan?” Mijn hand die onderweg was naar zijn schouder wordt onderschept door een stevige man in zwart. Nog twee van dit merk vullen de ruimte om mij heen op. De omsingeling krijg een grommend vervolg in de vorm van een kaartje met een adres erop. “Wachten tot de lampen aan gaan. Dan kom ik jullie halen.” De omsingeling eindigt en de drie mannen voegen zich weer bij de andere met V insigne gedecoreerde mannen. Ik kijk op mijn horloge. Nog 1 uur voor sluitingstijd.
Ik sta voor een stoplicht en het duurt een eeuwigheid. Mijn voet op de rempedaal begint heftig te trillen en ik krijg er bijna geen controle over. In mijn hoofd resoneert alleen nog maar “laat je vrouw nooit alleen met hem” en ”hij heeft ook een duisteren kant wat vrouwen betreft”. Ik ben onderweg naar de wijk waar Jevgenij zou moeten wonen. Zijn aap had ons van de bar geplukt en buiten voor de deur gezet. “Hier Wachten!” had hij gegromd. Wanneer de limousine aan komt rijden en de deur van de limousine open gaat blokkeert Dominique de ingang bij het instappen. “Rij jij achter ons aan met onze auto? Anders moeten we die weer later ophalen. Dit is veel praktischer.” De blik in de ogen van Dominique herken ik maar al te goed. Geen discussie mogelijk. De deur sluit zich achter haar en de limousine glijdt weg. Ik staar de limousine na en het resoneert weer in mijn hoofd. “laat haar niet alleen met hem”
Ik rij stapvoets door de villa wijk van Jevgenij opzoek naar zijn vesting. Ik heb zeker een half uur vertraging opgelopen wanneer ik de limousine op een oprijlaan voor een huis zie staan. Ik parkeer aan de weg en loop naar het hek. Ik druk op de bel en ga goed staan voor de beveiligingscamera. Er gaat echt van alles door mij heen. Ik ben razend benieuwd wat ik binnen ga aantreffen Ik hoop dat ze nog niet begonnen zijn. Er gebeurt echter helemaal niets. Geen enkele reactie. Ik druk nogmaals op de bel en terwijl ik sta te wachten lees ik het adres nogmaals van het kaartje af om zeker te zijn dat ik niet bij het verkeerde adres sta. Na ongeveer een minuut flipt de camera aan. Witte mini schijnwerpertjes verlichten mijn gezicht. Ik roep mijn naam richting de camera en anticiperen op het openen van het hek. Maar het hek wordt niet ontsloten. Er volgt geen enkele reactie anders dan dat de camera weer uit knipt. Ik druk nogmaals op de bel maar er gebeurt nu helemaal niets meer. Ik bel jouw mobiel maar er wordt niet opgenomen. Ik ruk nog wat aan het hek maar meer uit frustratie dan vertrouwen op een gunstige uitkomst. Mijn hart begint een beetje in mijn keel te kloppen. Je bent daar binnen met Jevgenij en precies waar we voor gewaarschuwd waren. Laat haar niet alleen met hem. Verder in de straat staat een boom, hoog genoeg om een blik in de tuin te kunnen werpen en wellicht ook om naar binnen te kinnen komen. Ik klauter in de boom en inderdaad, ik kijk net over de muur heen en krijg zicht op het huis. Hier heb ik zicht op de keuken. O gelukkig. Ik zie je daar staan met al je kleren nog aan. Daar sta je met een glas champagne in je hand leunend op het aanrecht. Jevgenij is bezig met het klaar maken van een lijntje cocaïne op de counter. Jullie lijken het reuze naar jullie zin te hebben. Ik zie je flirt. Je trekt alles uit de kast om zijn aandacht te verzilveren. Ik vind je zo mooi als je zo bent. Jevgenij wijst naar een plek achter je. Je draait je om en zet je glas neer op de counter. Je loopt de keuken uit. Toilet natuurlijk mijmer ik wat in mijzelf. Uit de zwarte wand tovert hij plotseling een koelkast tevoorschijn. Vanuit een gekoelde flacon wordt er iets toevoegt aan jouw champagne. Hij vult het af met meer champagne en schuift het glas terug waar jij het achtergelaten had.
Nu slaat de paniek echt toe. Nu moet ik je bereiken. Ik pak mijn telefoon en bel jouw mobiel. Ik zie Jevgenij naar je tas lopen die op het aanrecht ligt. “Da” hoor ik in mijn oor klinken. “Ja met Tobias…..” Voordat ik verder kan gaan hangt hij op en zie ik dat hij jouw telefoon helemaal uitzet en weer terug in je tas stopt. Jij komt de keuken binnen en hij reikt je glas aan. Jullie toasten nu beiden en klokken allebei te gelijk het hele glas champagne in een teug achterover. In mijn wereldje meldt de paniek zich nu aan bij de portier. Ik kan nauwelijks meer zinnig nadenken en al helemaal geen plan bedenken om je daar weg te halen of te waarschuwen. Gevuld met emotie en een sterk gevoel van urgentie geef ik een hele harde brul ”Dominique!” gil ik in hun richting. Maar op geen enkele manier bereik ik jou. Ik tuur de tuin rond opzoek naar een ingang. Ik moet binnen zien te komen. Ik moet Dominique te spreken krijgen. Ik moet checken of alles goed gaat. Ze wordt gedrogeerd. “Laat je vrouw niet alleen met hem!” resoneert het door mijn hoofd. “Hij gaat haar verkrachten!” De gedachten verlamt me volledig. Wat hebben we nu toch gedaan.
Zijn we dan nu eindelijk eens te ver gegaan. Ik druk de gedachte uit mijn hoofd. Niet aan denken nu eerst handelen dan kan je het allemaal voorkomen. Ik zie een boom aan de andere kant van de tuin die meer mogelijkheden biedt. Ik wil mij uit de boom laten zakken maar onder mij loopt een buurman met zijn hond. “O Nee niet nu!” denk ik nog. Ik probeer zo stil als mogelijk te blijven liggen om niet ontdekt te worden terwijl ik eigenlijk in actie wil schieten. De hond heeft me natuurlijk al lang gezien en staart mij recht aan. Een kleine twijfelachtige blaf doet mijn hart in mijn keel zitten. Zijn baas ziet er echter niets in en geeft een ferme ruk aan zijn riem. ”Kom, laat die kat met rust.” Tot aan de hoek loopt het hondje omgekeerd aan de riem en blijft mij strak aanstaren en aan grommem. Zodra hij de hoek om is gegaan kijk ik op en zie ik jullie niet meer in de keuken staan. Sterker nog, de hele beneden verdieping is donker. Ik scan het huis af maar kan niet zien waar jullie zijn of waar er nu licht brand.
Ik klim in de uitgekozen boom en ga zo hoog als ik durf. Wanneer de takken te dun gaan voelen neem ik genoegen met de bereikte hoogte en stop met klimmen. Ik leg mij te rusten op de tak en tuur naar de villa van Jevgenij. Mijn verplaatsing is succesvol. Ik kan zo precies in de slaapkamer kijken waar het licht brand. Witte voiles blokkeren grotendeels het zicht op wat zich er in die kamer allemaal afspeelt. De pui is open en door de wind bewegen ze een beetje. Heel af en toe geven ze wat prijs.
Waar ik met beelden niet verder kom dan wat blank huid kleuren, kan ik met audio veel meer. Ik hoor je. Ik hoor je heel hard roepen, gillen. In eerste instantie dacht ik aan een noodkreet en een schok ging door mij heen. Geloof me, mijn hart stond even stil. Maar het volgende geluid en het volgende geluid en het volgende geluid maakten echter duidelijk dat dit iets heel anders aan de hand was.
Het geluid zwelt langzaam aan. Je wordt luider en frequenter. Net wanneer ik plaatsvervangende schaamte krijg over de reikwijdte van het geluid in deze buurt beginnen de blaadjes lichtjes te ratelen. Het knisperende geluid van de blaadjes in de wind overstemt jouw verlangende vocalen. Deze zelfde wind laten de voiles grotere bewegingen maken en zo ontrafelt het tafereel zich in delen aan mij.
De ruimte is gevuld met zeker 5 mannen van het zelfde consortium. Ze bevinden zich allen rond het bed en schijnen daar een dringende fysieke taken te hebben. Tussen de kluwen half naakte mannen toornen jouw benen getooid met twee stiletto’s recht omhoog. Overal zitten er handen op jouw lichaam geplaatst. Al jouw erogene zones worden betast en gekneed. Om beurten nemen ze plaats op de koningspositie. De schokken die jouw benen vervolgens maken vertelt mij wat deze spierbundel met je aan het doen is. Maar het is Jevgenij die ik als eerste zie. Het is deze aanblik die mij het meest raakt. Hij zit op een stoel tegenover het bed diep verzonken in de leuning van zijn stoel. Hij heeft mijn positie ingenomen in dit avontuur wat ik met jou beleef. Stoïcijns bekijkt hij hoe zijn security detail zich aan jou vergrijpt. Hoe onaangedaan hij ook wil lijken, zijn zijde kamerjas verhult zijn erecte toestand niet. Naar mate zijn Vmannen zich meer en meer laten gelden op het bed groeit zijn verhulde lichaamsdeel tot verontrustende proporties.
Jouw noodkreten klinken inmiddels als gewenst en ontnemen mij de noodzaak om in te grijpen en ik besluit zolang hier op de tak blijven liggen. De intensiteit van de activiteiten op het bed lijken te escaleren. De goed getrainde mannen gaan nu geweldig te keer met hun gespierde lichamen en uithoudingsvermogen. Door de kracht waarmee er nu gespeeld wordt worden de geluiden van het kreunende bed toegevoegd aan de kakofonie van geluiden. Op regelmatige basis hoor ik een oerkreet van een uitsmijter waarmee hij zijn krachtsinspanning bekroond ziet worden. Ik tel ruim meer dan 5 oerkreten misschien wel meer dan tien.
Nu de intensiteit waarmee de bodyguards te keer gingen af neemt, de oerkreten blijven uit, is er duidelijk een verandering van sfeer waar te nemen. Er is plotseling spanning waarneembaar in de kamer. Op een teken van Jevgenij pakken twee mannen op het bed je polsen beet en strekken je armen boven je hoofd uit. Twee andere spierbundels pakken je enkels vast en spreiden je benen zo ver als het kan. Je verzet je hevig. Je kronkelt om los te komen uit hun grip. Je roept hard nee en protesteert luid maar geenszins met voldoende overtuiging om ook maar iets van resultaat te bereiken. Het stopwoord blijft uit.
Jevgenij staat op en laat zijn zijde kamerjas van zich afglijden. Het eerste waar mijn blik naar toe wordt getrokken zijn zijn littekens over zijn gehele lichaam. Neergeschoten, gestoken, gesneden. Uiteindelijk eindigt mijn visuele ontdekkingsreis in zijn kruis waar zijn geval danst op de spanning van zijn zwellichaam. Ware hij niet zo zwaar dan zou hij fier vooruit hebben gestaan. Maar er is een val voorover veroorzaakt door het intrinsieke gewicht van zijn apparaat.
Hij slentert richting de rand van het bed. Zijn blik laat jou geen moment ontsnappen. Zijn grimas schreeuwt straf. Je verzet je nu heftig en kronkelt tussen de handklemmen van de Vmannen. Vier mannen strijden nu met jou om je gefixeerd te krijgen op het bed waar de toorn van de heerser over jou zal heen razen.
Hij knielt tussen jouw benen en brengt zijn Goliath in positie. Ik zie je tenen zich spreiden alsof ze een krampaanval te voortduren krijgen wanneer hij jou langzaam oprekt. Je benen gestrekt omhoog zo ver als je kan. Jouw noodkreet zwelt aan. Het wordt dus het erger en erger. De kreet zwelt zo hard aan dat halverwege je stem overslaat en dooft. Eenmaal bij je binnen gedrongen begint Jevgenij met pompen. Lange gegarandeerde halen. Het huid op huid geluid is nu prominent en vult de stilte die het gegil heeft achtergelaten. Genoegzame kreunen van jou vertellen het verhaal. Lekker maar veel.
De V mannen moedigen hun baas aan in zijn acties. Je benen hangen niet langer gestrekt omhoog maar slap en half opgetrokken bungelend langs zijn lichaam. De v mannen hebben je niet langer vast nu je je hebt neergelegd bij de situatie. Je armen liggen slap op het bed en je lichaam deinst in cadans mee met zijn ritme. Jevgenij neukt je lang en eenduidig door. Een zomers regenbui breekt boven mijn hoofd los. Volledige doorweekt lig ik hier op deze takken te kijken hoe mijn vrouw door meerdere mannen gruwelijk wordt genomen. Je bent gedrogeerd, je wordt vast gehouden op het bed en iedere man spuit zich volledig leeg in jou. Wanneer hij zich in jou leegspuit lig je diep begraven onder zijn lichaam. De mannen kleden zich weer aan en verdwijnen 1 voor 1 de kamer uit. Overal in het huis knippen de lampen weer aan en zie ik ze weer hun strategische posities in het huis innemen. Jevgenij is de laatste die de ruimte verlaat.
Ik zie bij jou geen enkele beweging. Pas na zeker een kwartier zie ik jou jezelf uit de kuil in het bed kruipen. Via de rand van het bed staat je op. Je staat wankel en verdwijnt naar de douche ruimte.
Ik hoor het hek aan de voorkant van het huis van het slot af schieten en het hek schuift langzaam opzij. Ik laat mij uit de boom vallen en ren naar het hek toe. Black tie is het niet helemaal meer. De voordeur gaat open en iemand wenkt mij te komen. Binnen komt Jevgenij op mij af lopen. Hij bedankt mij voor de ruimte en verzekert mij dat hij nog vele malen gebruik zal maken van mijn vrouw. Binnenkort, heeft hij een jaarlijkse besloten bijeenkomst van wat vrienden uit het verleden. Ik bel je wel hoe laat je haar moet afleveren besluit hij.
Je strompelt de trap af en loopt in een roes met mij mee naar buiten. Je loopt wat moeizaam, voorzichtig. Jevgenij komt nog achter ons aan met het flesje uit zijn koelkast. Hij geeft het mij en verzekert het mij dat jij het heel erg lekker vindt. Een maal in de auto val je als een blok in slaap.
Hoe komen we hier nu weer vanaf.